Haar krullen wipten vrolijk op en neer toen ze de trap opstapte.
Alsof er iets anders was.
Alsof ze wat lichter was.
Voor het eerst in 30 jaar
Echt alleen op stap.
Als een ode aan haar vader
Die toen hij gepensioneerd was
Ook nog de wereld introk
De grootsheid van de metropool
Maakte haar tot een stille getuige
Ze keek naar modellen die poseerden
Op de minst bescheiden manier
Naar architectuur zo gewaagd
Alleen respect voor het college dat die toestemming gaf
Naar streetart vol van betekenis
Naar kunst binnen de gekende musea
Maar nog meer naar de mensen
die naar die kunst keken
‘Er is echt overal schoonheid hè.’
Haar leven was veel
Eigenlijk te veel voor één persoon
Ze was zichzelf tussen al die veelheid
Ergens verloren geraakt
En daar in die grote metropool
Kwam ze weer wat dichter bij zichzelf
Een ode aan haar vader
Maar stiekem ook aan zichzelf
En dat… vond ik het allermooiste. ‘
Er is echt overal schoonheid.’
Comments